بی نزاکتی در محیط کار و قصد ترک شغل با توجه به نقش میانجی گری عدالت سازمانی

این پژوهش با هدف تعیین رابطۀ بی نزاکتی در محیط کار و قصد ترک شغل با میانجی گری عدالت سازمانی انجام شد. روش تحقیق از نوع همبستگی و جامعۀ آماری، کارکنان یک کارخانۀ صنعتی در اصفهان شامل 2759 نفر در سال 1390 بودند که از میان آنان 206 نفر به صورت تصادفی ساده انتخاب شدند. ابزارهای استفاده شده شامل مقیاس بی نزاکتی در محیط کار (کورتینا و دیگران، 2001)، پرسشنامۀ عدالت سازمانی (نیهوف و مورمن، 1993) و پرسشنامۀ قصد ترک شغل (کلوی، گاتلیب و بارهام، 1999) بود. اثر غیرمستقیم با استفاده از روش بوت استراپ در برنامۀ ماکرو spss پریچر و هایز (2004) مورد آزمون قرار گرفت. یافته ها نشان داد که تجربۀ بی نزاکتی با قصد ترک شغل و عدالت سازمانی و هر سه زیرمقیاس آن شامل عدالت توزیعی، رویّه ای و تعاملی رابطه دارد (01/0 p< ) . به علاوه عدالت سازمانی میانجی گر رابطه بین بی نزاکتی در محیط کار و قصد ترک شغل است.